Şayet bir gün anne olursam, ilk çocuğumu ;hayallerimden,sorumluluklarımdan ve ebeveyncilik yarışlarından uzak büyütme kararındayım.Olur da unutursam diye bir yerlere not almak istedim.Buradan uygununu bulamadım.
Ama sen ablasın!
Olsun o daha küçük!
Yok yok yaparsın sen,zekisin.
cümlelerini yasaklıyorum kendime ,kullanılmayacak!
Onun yerine 'boşver , gel uyuyalım koyun koyuna; okula gitmeyelim annesinin kuzusu ' cümlesi sık sık tekrarlanacak!
Bu sinirle arkası gelecekmiş gibi duruyor...
E haydi bakalım o vakit...
Arkası birazcık benden gelsin :)
YanıtlaSil‘Elalem ne der’ denmeyecek. Falancanın çocuğu örnek gösterilmeyecek. Veli toplantısında öğretmene, ders başarısı en son ama en son sorulacak. Erken yaşta dershanelerde ömrü tüketilmeyecek. Niye üzerini kirlettin denmeyecek. Aldığı, hazırladığı her hediye beğenilecek. Kendine özel bir odası olacak. Arkadaşlarının hepsinin ailelerinden izin aldığı bir organizasyona onun da katılmasına izin verilecek. Üstüne başına birşey alınırken bazen kıyafetleri seçmekten almaya kadar kendisinin yapması sağlanacak. Sabit düzenli bir harçlığı olacak.
Ama terli terli su içmek isterse! Eve geldiğim saate karışmayın derse! Ben kitap okumayı sevmiyorum ve okul okumak istemiyorum derse! Piercing, dövme vesaire konularda abartmak isterse! Cinsel tercih(tercih midir?) konusunda anormal (normal nedir?) bir tutum sergilerse!
Nerede durmak gerekiyor? Hayallerimiz, sorumluluklarımız ve ebeveynliğimizin sınırını nasıl belirleyeceğiz? Önyargılarımız ve kafamızdaki kalıplarla, doğru olanı nasıl ayırt edeceğiz? Zor gerçekten zor!
Önce şuradan başlayalım; Ama sen ablasın(ağabeysin) !!!
İsmini kendi seçemezsek insan, bir başkasının sınırlarını-dünyaya gelmesine neden olduğu çocuğu dahi olsa bu kişi- nasıl belirleyebilir!
YanıtlaSilÇok haklısınız.Nerden başlanır,nasıl durulur bilinmez...
Abla(ağabey) olsun... 'Ama abla(ağabey)' olmasın...Burdan başlayalım...